ایران

تو خودت، طلایه دارِ وطنی
وقتی که پرچمُو بالا میبری
وقتی افتخارِت، افتخارَمه
وقتی که دَرکمُو بالا میبری
روی سَکّوی بلندِ آسیا
اسمِ تو ناجیِ کشورِ مَنه
سایه ی دستای سربلندِ تو
عمریه که سایه ی سرِ مَنه
باز یه پلاکِ دیگه وُ یه سینه چاکِ دیگه وُ
پیکرِ پاکِ دیگه وُ یه مردِ جنگیِ غَیور
باز یه مدالِ دیگه وُ یه ژنرالِ دیگه وُ
رستمِ زالِ دیگه وُ یه دنیا عزّت و غرور
باز یه شهیدِ دیگه وُ نورِ امید دیگه وُ
فَتح و نَویدِ دیگه وُ حماسه در دلِ ظهور
ایرانِ سربلند، ایران جاودان
پهلوانِ شهید، توی دلها بمان
قاسمِ بی نظیر، قاسمِ قهرمان
قهرمانِ جهان، توی دلها بمان
قاسمانه، توی میدونِ نَبَرد
بینِ خُمپاره و موشَک میریم
ما به ذِلَّت، تَن نمی دیم هرگز
انتقامِ قاسمو می گیریم
دستِ قاسم شده هر ایرانی
دستِ انتقامِ خونِ شهدا
دِینی که به گَردَنِ ما مونده
وقتِ آزادیِ قُدس، میشه اَدا
پا به پای رهبرِ آزاده
جان به کَف، آماده ایم آماده
ما به زودی شاهدِ این هستیم
آمریکا به پای ما افتاده

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه

خط شِکَن

مُهره ی مار، در نگاهَش بود
خالِ مهدی به روی ماهَش بود
مَسلَخِ عشقِ او کنارِ حسین
خاکِ بغداد، قتلگاهَش بود
جان دادن به راهِ دین و امام
رمزِ پیروزیِ سپاهَش بود
خط شِکَن بود و بازوی رهبر
قُدس مانندِ زادگاهَش بود
همچو یوسف عزیزِ مصر شُد و
دشمن و دوست، جَلدِ چاهَش بود
ذِکرِ زهرا، همیشه ناجی او
نورِ زهرا، چراغِ راهَش بود
رهبر و کلِّ ارتِش و سه قُوا
کُلِّ آفاق خونخواهَش بود
خانه ی عنکبوتیِ تَکفیر
مِحورِ و قُطبِ خواستگاهَش بود
لحظه ای که شهید شد، قاسم
ذکرِ "قالو بَلی" پناهَش بود

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه